تعهدی به نام «دنبال کردن»

پیوست به آن پستی که نوشتم دنبال کننده‌ها را دوست دارم، الان اضافه می‌کنم که از نظر من وقتی نوشته‌های کسی را دنبال می‌کنم، انگار که یک تعهدی نسبت به آن‌ها دارم، یعنی باید بخوانم‌شان. حالا گاهی حرف برای گفتن در مورد پست‌شان دارم، یا اینکه نه، فقط می‌خوانمشان. مهم همین است که در درونم حسی‌ست که این تعهد را ایجاد کرده است و این کاملاً شخصی‌ست و خودش به تنهایی برای من یک تعهد تمام عیار است. اما خب قبول کنید که نمی‌شود این تعهد را در حد وسیع پیاده کرد و نقشۀ آن را ریخت. پس اگر دنبال می‌کنید به این نیت که دنبال شوید، واقعا دیگر در توانم نیست.